Enthousiaster schaker Ton Wemmers heeft hart verpand aan het bridgen

 

meer schaak- en ander nieuws op tomsschaakboeken.nl

 

 

 

05.04.14 HB

DORDRECHT  - De oud-voorzitter van schaakclub Groothoofd in Dordrecht, Ton Wemmers (67), heeft zijn hart nu verpand aan de denksport bridgen. Hij is wedstrijdleider van de vereniging ETHICA, die 132 leden telt en met een ledenstop moet werken.

 

In de speelzaal van deze club in de Dordtse wijk Sterrenburg 1 kent iedereen Ton en Ton kent iedereen. Met zijn lach - die de gehele zaal zou kunnen vullen - brengt hij zijn enthousiasme over. ,,We willen iedereen laten spelen", zegt hij nog als hij kijkt of overal vier mensen rond tafels zitten in afwachting tot het spel kan beginnen. Ton loopt daarna naar de voordeur van het centrum om te zien of er nog laatkomers aankomen, want het is wel de opzet dat op tijd kan worden begonnen.

 

De samenstelling van de volle zaal denksporters achter de kaarten verschilt sterk van het schaken: De vrouwen zijn hier in meerderheid en kaartende echtparen is een normaal beeld. Joke, de vrouw van Ton, is penningmeester van de vereniging. Ze geniet net als Ton van de derde levensfase. Toch valt iets op:

Bij het schaken in de Groothoofdtijd kwam ze vroeger alleen haar jongste zoon Jasper ophalen als Bert Dobber en Marjolein Osinga - Reiber de jeugdcompetitie gingen afronden. *)

 

Een vrouwelijk bestuurslid bij een Dordtse schaakclub was toen een unicum. Conchita Dwars was heel veel jaren ook de enige speelster bij een club.

Sommige waarnemers zeggen nu dat het damesschaak in de lift zit, want bij de Willige Dame spelen zelfs drie vrouwen mee: Naomi Snikkers, Tabitha Snikkers en Merel Kamsteeg.

 

De objectieve cijfers gaan echter uit van wellicht duizend vrouwelijke schaaksters, dus vijf procent van de KNSB-leden. Er is als het bridgen een rolmodel zou zijn, veel te winnen.

De schaaksport moet de urgentie alleen nog inzien door op dagbasis na te denken hoe meer mensen aan de denksport te krijgen. Het bridgen in Dordrecht heeft de wind nog mee. Dat is een landelijk beeld.

 

Pakweg veertig jaar (!) geleden begon het bridgen als denksport aan een opmars, passeerde in leden de schaakbond en inmiddels de landelijke bond pakweg zes keer (!) zo groot als de schaakbond KNSB met ruim 22.000 leden. Dat terwijl niet alle verenigingen zijn aangesloten bij de landelijke bond.

Er valt meer op.

 

Bridgen als vakantiesport is al jaren in, zo blijkt uit de advertenties in het blad.

,,We gaan ook gezellig met elkaar uit", zegt Ton Wemmers over zijn vrije tijds-besteding in het weekeinde.

 

De uitdaging voor de man in de twee denksport werelden is natuurlijk ook: zoek de verschillen en de overeenkomsten. ,,Schaken is meer prestatie gericht. Bridgen is socialer denk ik zo. Overigens: Ik speel nog mee bij Dordrecht in het laagste, gezellige team."3

 

Schaker Ton Wemmers kent nog meer opvallende feiten. Hij was overal een enthousiaste schaker. In de jaren tachtig van de vorige eeuw bracht hij de liefde van het spel zeker over aan zijn zoon Xander Wemmers die inmiddels internationaal meester is en één grootmeesterresultaat heeft geboekt.

 

Ergens in het najaar van 1987 of zo stond Ton Wemmers voor de laatste keer - door de indeling - na zes ronden boven de aankomend IM in het kampioenschap van zijn club. Dat gaf anekdote vorming. ,,Ik heb toen de stand na de clubavond direct in de ochtend bij het ontbijt naast het bord van de kleine man gelegd. De is stand bewaard voor de historie”.

 

De volgende clubavond werd het gevleugelde woord geboren, toen de voorzitter van de club de indeling bekend maakte. In de top was een Wemmerspartij bekend: Wemmers? Welke Wemmers! "

 

Het was daarna snel gedaan met de toppositie van Ton. Met zijn enthousiasme volgde hij Xander op de voet. Hij was onlangs met zijn vrouw Joke nog een weekje bij Xander toen die mee deed aan het open-toernooi van Gibraltar. Xander vond dat een gezellige plek om met zijn ouders zijn veertigste verjaardag te vieren en Ton en Joke namen deze uitnodiging ook graag aan, want met schaaksferen zijn ze intussen zeer vertrouwd. De verhalen van toen kwamen weer los.

 

Wie de zoon spreekt over het eenmalige succes van zijn vader, krijgt een glimlach te zien. ,,Mensen blijven dit verhaal vertellen. Ik heb het vaak moeten horen."

 

De schaaksport heeft dus toch altijd veel te verhalen. Ton Wemmers was ook de man achter de opmars in de jaren negentig van de vorige eeuw door sponsor

CIOB. De club bleek toch op eigen benen niet toekomstbestendig te zijn. In 2002 werd de vereniging liefdevol opgenomen bij schaakclub Dordrecht. Het aantal geregistreerde schakers - dan eens boven de 250 mensen in Dordrecht lag - schommelt intussen al weer ergens net boven de honderd.

 

Er is meer veranderd voor schaker Ton Wemmers. Zijn handelsmerk de geestdrift in combinatie met de Wemmerslach komt nu vooral het kaartspel ten goede. Telkens valt het woord gezellig: ,,Bridgers hebben meer mogelijkheden tot een gesprek, dan schakers", is een eerste observatie van Ton Wemmers. Wie bij zijn club op bezoek komt, ziet dat er ook meer oudere vrouwen dan mannen meedoen. ,,Dat klopt. De gemiddelde leeftijd op een bridgeclub ligt vaak hoger dan op een schaakvereniging. Dat komt ook door bijvoorbeeld alleenstaanden die behoeften hebben aan sociale contacten, welke de bridgesport zo uniek maakt."

 

De club speelt daar ook op in. De vereniging heeft een bestuurslid sociale contacten. ,,We houden de mensen in het oog als zij door ziekte niet op de club kunnen komen. Dan blijven we belangstelling tonen”. Die aandacht wordt door de leden zeer gewaardeerd. Terwijl bij het bridgen na zeven minuten een pauze valt, kunnen schakers een hele avond in stilte aan het bord zitten. 'Dat maakt op meer plekken uit. Een directeur van een denksportcentrum vertelde eens dat de bridgers per persoon twee keer zoveel consumeren als de schakers. Ton Wemmers vindt de nazit van groot belang als onderdeel van ontspanning in de ruimste zin van het woord. Na twaalf uur was hij bij Groothoofd en later Dordrecht een echte gezelligheidsschaker. Hij leefde niet op de ELO punten en genoot van de contacten. ,,Schaken duurt wel tot half twaalf. De bridgeavond kan elf uur worden, maar ik ben zowel bij het schaken als bridgen wel vaak na twaalf uur thuis".

 

De lach van Ton Wemmers vult weer de ruimte. Het is zijn eigen instrument om de juiste toon te raken om het gezellig te houden.

 

 *) 29.04.16 Bert Dobber wijst op een onjuistheid in bovenstaand verhaal:

””Marjolein heeft de jeugdafdeling na het seizoen 1984/1985 aan mij over-gedragen. Toen waren er 3 jeugdleden over.

Het verhaal dateert van 1987, want via mijn huisadres is de familie Wemmers (Ton, Xander en Jasper) in 1987 binnengeloodst bij Groothoofd. Daarvoor woonden zij in Huissen (NH).”

De naam van Marjolein moet in bovenstaand verhaal vervangen worden door Martin Risse.””

 

tomsschaakboeken.nl