Herinneringen aan (Dordtse schaker)
Carlo Fiore (1970-1996) op eigen site


Onderaan deze pagina staan links naar indrukwekkende teksten
i.v.m. leven en sterven van Carlo Fiore

De herinneringen aan schakers zijn geschiedenis. Partijen spreken soms voor de schakers. Persoonlijke ervaringen kunnen dat extra tekenen en inkleuren, want schakers zijn ook mensen met hoge bergen en diepe dalen in het leven.

Tegenwoordig houdt internet met de RSB-site als goed voorbeeld onder het kopje geschiedenis verhalen vast, van clubs, van schaakzaken, van mensen van weleer.

Soms hoor je: Hoor je nog weleens iets van die of die schaker of schaakster?

Een voorbeeld met een modern antwoord, dat past bij deze tijd: In het collectief geheugen van Dordtse schakers en zeker zij die herinneringen hebben aan Groothoofd speelt nog het verhaal van een jonge, talentvolle schaker, die slechts van 1970 tot 1996 leefde: CARLO FIORE.

De naam van de oud-leerling van de Dordtse Statenschool (Hofstraat) blijft voortleven op internet.
Voor de schakers in Dordrecht en later bij DD in Den Haag was Carlo Fiore beslist een schaakvriend.
Hij ging in 1983 met succes meedoen aan het kampioenschap van de KNSB-vereniging in wording: Groothoofd. Carlo woonde op nauwelijks 300 meter afstand van de speelzaal in de Dordtse wijk Bleijenhoek. Hij moest nog dertien jaar worden en zijn moeder juichte het schaken toe, want haar zoon kon zijn energie dan goed kwijt.

 
De benjamin toen van Groothoofd bij de senioren genoot van zijn snelle opmars in het kampioenschap van de club. Zijn inzet was breed.
Carlo Fiore speelde in alle jeugdteams mee en viel op door zijn vriendelijkheid en betrokkenheid. Carlo leek als jonge schaker met veel clubliefde op weg naar een hoog bord in Groothoofd 1.

Om extra ervaring op te doen, besloot hij met de senioren en andere jeugdtalent (zoals Fide meester Gozewijn van Laatum voorop) al vroeg af te reizen naar het open-kampioenschap in Gent.

Soms duurde een partij tot diep in de kleine uurtjes en dan zat hij toch voor het ontbijt met eerste teamspeler Bram Goudswaard al partijen na te spelen en van eigen commentaar te voorzien.

Toen besloot zijn moeder en (tweede) vader naar Den Haag te verhuizen.
Daar ging hij verder achter het schaakbord zolang hij de geestelijke kracht kon opbrengen. Hij speelde met zijn Haagse KNSB team eenmaal mee tegen Groothoofd 1 in de clubzaal waar hij in de jaren tachtig van vroeg tot laat niet was weg te slaan.

Niet lang daarna verdween zijn naam uit de uitslagen...

Herinneringen aan deze schaker staan op internet. Misschien zijn er meer schakers die zo voortleven en het verdienen te worden opgenomen in de geschiedenis verhalen.

http://cdenhartog.com/carlo_fiore.aspx 

Indrukwekkend is de site: http://cdenhartog.com/Carmello_mijn_onbegrensde_kind.aspx

rsb archief/geschiedenis